Održivi arhitektonski turizam uključuje zdravu ravnotežu između potreba stanovnika i turista, gde je gradska arhitektura više od lepih zgrada i umesto toga deo zdravog urbanog ekosistema.
Svet putovanja je višedimenzionalan. Postoje svakodnevna putovanja na posao ili u školu, kada putujete na određeno mesto tokom sedmice, obično unutar granica grada. Postoje i duža putovanja, putovanja koja obično uključuju ulazak u avion da bi se posetilo neko mesto dalje od mesta gde putnik obično boravi. Ta se putovanja često obavljaju u poslovne svrhe, ali za one koji imaju sredstva da to priušte, ta se putovanja odvijaju radi učenja i razonode – gde se putnik može definisati kao “turista”.
Naizgled, turizam u svom najosnovnijem obliku je jednostavan proces. Putnik poseti zemlju, obavi razgledanje, napravi nekoliko fotografija i ode. Za turistička središta poput Bangkoka ili Pariza, taj se putnik preko noći može pomnožiti s više od 19 miliona sličnih putnika, što doprinosi onome što je ključni deo ekonomije zemlje. Iako postoje razni razlozi koji nekoga privlače da poseti određeno mesto, postoji postojani faktor koji privlači turiste iz prošlosti i sadašnjosti – arhitektura mesta.
Tako ultramoderna arhitektura Dubaija svake godine privlači veliki broj turista, uz primer projekata poput Burdž Kalife. Sa druge strane, mesta poput Venecije u Italiji i Stone Towna na Zanzibaru i dalje su popularna turistička mesta, dok ljudi hrle gledajući primere istorijski značajnih arhitektonskih dela. Gradovi poput ovih ubiru ekonomske koristi od arhitektonskog turizma, ali mogu patiti i od negativnih nuspojava turizma.
Venecija ima dugo dokumentovane probleme s turizmom. Romanička arhitektura, venecijanska gotika i renesansna arhitektura samo su delić arhitektonskih stilova koji privlače turiste u italijanski grad. Međutim, trenutna populacija nastavlja da opada za 1.000 stanovnika godišnje, a nedostatak povoljnog stanovanja pogoršava ovaj masovni egzodus stanovnika Venecije. S velikim brojem nekretnina koje se iznajmljuju turistima i pretvaranjem lokalnih trgovina u suvenirnice – Venecija se može smatrati primerom kako turizam može na mnogo načina transformisati grad “na gore”. Grad može biti “zaglavljen” u pokušaju da se izobliči u skladu sa turističkim zahtjevima, ostavljajući ga bez živahnosti koja ga je učinila tako zadivljujućom destinacijom koju treba posetiti – jer turista ima prioritet nad stanovnikom.
Održivi arhitektonski turizam daleko od toga da je samo prisustvo atraktivnih, istorijskih zgrada – uključuje zdravu ravnotežu između potreba stanovnika i turista, gde je gradska arhitektura više od lepih zgrada i umesto toga deo zdravog urbanog ekosistema.
Sličan je problem i sa Stountaunom (eng. Stone Town) na Zanzibaru. Sa živahnom mešavinom omanske, indijske, afričke i moderne evropske građevinske tradicije, Stountaun je deo grada s jedinstvenom arhitektonskom baštinom. Međutim, veliki delovi grada su privatizovani – a arhitektura Stountauna namerno je ostavljena da udovolji turističkoj slici daleke, daleke prošlosti. Infrastrukturni problemi obiluju na nekim mestima – stanovnicima su odmah vidljivi, ali turisti na to gledaju kao na deo “identiteta” mesta. Mesta kao što je Stountaun treba posmatrati kao na dinamična urbana mesta, pozivajući se na njihovu prošlost, ali čvrsto ukorenjenu u sadašnjost. Sadašnjost zbog koje turisti treba arhitekturu grada “baštine” da posmatraju kao više od pukog sklopa atraktivnih fasada, kao trodimenzionalne zgrade koje bi istovremeno trebalo da služe potrebama turista i zajednica domaćina.
Izvor: eKapija
Fotografija: Pixabay.com
